Assalamualaikum
&
Salam sejahtera..
Korang tentu kenal dengan kawan-kawan korang. Tak banyak, sikit pun mesti korang nak tahu. Betul bukan? Biasalah. Saya pun macam tu. Takkan kita nak kawan dengan orang yang tak kenal, mak kan ada pesan "jangan kawan dengan orang yang kita tak kenal" tapi tak semua yang kita kenal tu kawan kita. Jadi, saya ada satu kisah yang tajuknya korang dah tahu..
AKU LEBIH KENAL DIA
Nama aku Lia, Nur Alia binti Muhammad. Aku anak yatim piatu, tinggal dengan abang aku di Melbourne, Australia buat sementara waktu ni sebab ada urusan sikit. Mak dengan abah dah lama tinggalkan kami. 4 tahun lalu aku kenal dengan abang aku ni. Hafiz nama dia. Orangnya biasa je, tak cantik cuma handsome, tak lawa cuma macho, tak comel cuma...erm, comel lah jugak, dia ni rajin, pandai, dan...entahlah, aku tipu je sebab aku pun tak kenal sangat dengan abang aku sorang nih. Oh ya, sebenarnya dia bukan abang kandung aku. Tapi mak dengan abah anggap dia macam anak kandung diorang. Aku pun anggap lah dia sama macam abang kandung aku. Erm, aku anak bongsu. Abang Hafiz selalu ajar aku macam-macam. Dia genius, tapi entah kenapa dia tak dapat kerja yang bergaji lumayan. Hanya sekali je aku cuba tanya dia kenapa, dia tak jawab dan mintak aku supaya jangan tanya dia tentang benda ni lagi.
Esok kitorang akan berangkat pulang ke tanah air. Segala urusan untuk menutup syarikat arwah abah kat sini dah pun selesai. Hmm, entah macam mana kehidupan kitorang lepas ni. Terlalu banyak persoalan dalam kepala aku sekarang.
. . .
Hari ni abang Hafiz akan bawak aku pergi daftar masuk universiti. Memang dah abah pesan kat abang untuk pastikan aku terima pendidikan yang secukupnya. Emak pulak memang nak sangat tengok aku berjaya dengan segulung ijazah. Teringat lagi dia pesan pada aku "Lia jangan pandai-pandai bercinta selagi belum dapat kerja! Kalau nak bercinta tunggu dah ada kerja baru boleh..."
"Lia, apa benda yang kau dok termenungkan je dari tadi?"
"Eh, takde ape lah bang.. mana ada pape"
"Kau tak payah nak sorok lah, kau bercinta ye?"
"Ish, orang tak comel macam adik ni ade ke orang nak?"
"Baik kau cakap, sapa mamat yang dah sangkut dekat kau tu..malangnya dia"
"Oi, cubit karang!"
"Haha, gurau sikit pun takleh.."
"Tak leh!"
"Hek eleh, memanje plak dahh.."
"Biarlah.."
"Dah dah, pergi mandi cepat. Lepastu turun makan"
"Yelah..jap lagi orang turun lah"
. . .
3 tahun pun berlalu, time konvo aku tak nampak pun abang aku. Hmm, mana lah dia pergi.. dah dekat 5 bulan dia tak contact aku, aku risau sangat pasal dia. Hidup aku kelam-kabut sangat kat luar kalau takde dia. Sebab dia je yang tinggal. Kalau dia pergi jugak macam manalah hidup aku nanti?..
Aku naik pentas dengan gugup..dari jauh aku nampak ada orang melambaikan tangan.. Eh, abang Hafiz. Perasaan gugup yang tadinya menyelubungi tubuh aku hilang serta merta. Alangkah gembiranya aku melihat dia.
Lepas konvo aku berlari macam budak kecil yang rindukan abangnya. Abang aku pula dari senyum terus tergelak melihat telatah aku. Aku tahu semua orang tak pandang pun aku buat apa masa tu sebab tu aku berani buat macam tu. Hee. Abang pimpin aku sampai ke kereta dia. Dia masih guna kereta arwah ayah.
"Abang, kita nak pergi mana ni?"
"Kita pergi makan jom, abang bawak adik pergi satu tempat yang istimewa ea.."
"Wahh, bestnye..dah lama tak makan sama-sama dengan abang."
"Haha, kau nihh. Oh ya, nanti ada orang lain temankan kita makan.."
"Hah?! Siapa?"
"Kawan abang. 2 orang"
"Lelaki ke perempuan?"
"Sorang lelaki, sorang perempuan..eh budak, kau tak penat ke? Banyak tanya plak"
"Hee, orang tanya pun nak marah"
"Mana ada marah, nasihat je"
"Eleh, yelah tu.."
Malam tu abang siap lambat sangat. Aku yang perempuan ni pun dah lama tunggu dia kat bawah. Entah apa lah yang dia buat lama sangat kat atas tu. Aku jerit dia tak jawab. Last-last dia jerit dari luar, rupanya dia dah lama tunggu aku kat luar. Haha. Apelah abang aku ni, bukan reti nak jenguk aku dah siap ke belum. Boleh pulak dia tunggu aku lama-lama macam tu.
Sampai kat restoran tu aku rasa macam kenal je dengan kawan-kawan abang aku tu. Then aku tegur lah diorang, rupa-rupanya jiran aku masa kecik. Kawan sekelas aku masa sekolah rendah. Wahh, lama tak jumpa diorang. Bila jumpa masing-masing dah besar. Yang si Anis tu dah makin cantik, terserlah kecomelan dia. Yang si Jimmy plak makin handsome, padahal dulu dia selenga kat dalam kelas. Aku ingat lagi zaman kanak-kanak kitorang. Sekarang semua dah besar panjang 24 tahun dah. Aku agak diorang ni dah kahwin kot. Abang aku je yang tak kahwin-kahwin lagi.. entah apa yang dia tunggu pun aku tak tahu..
"Waaa! Anis, Jimmy.. lama tak jumpa korang!"
"Yelahkan, makin cantik kan kau ni Lia. Tak sangka."
"Haha, masa jumpa aku pun kau cakap macam tu! Takde ayat lain ke?"
"Ha? Laa, kau ni Jimmy..buat malu je. Haha."
"Adik-adik sekalian, kita datang sini nak makan kan? Tunggu apa lagi korang tercegat kat depan pintu restoran ni? Nak jadi waiter ke?"
"Eh, abang kacak. Kitorangkan dah lama tak jumpa. Tadi kitorang teruja sangat"
"Entah! Apa la abang ni.."
"Ok dah dah. Jom lah masuk.."
"Hish adik aku ni, siku kan jugak karang"
"Haha, sweet jugak kan abang kau ni"
"Wahaha, kau ni tak kenal lagi abang aku tu sebenar-benarnya. Kalau dah kenal komfem takkan cakap macam tu"
"Korang mengumpat pasal aku ke?"
"Eh, takdelah. Mana ada! Kan Lia kan?"
"Ha'ah, mana ada! Takde takde..hee"
Seronok sangat malam tu. Aku seronok, Anis seronok, Jimmy seronok, abang pun seronok.. dan yang paling penting aku bahagia.
Tiba-tiba...
"Adik, Jimmy, Anis..abang ada satu benda nak bagitahu korang ni. Benda ni mungkin akan buat korang terkejut sikitlah.."
"Hah?! Apa dia bang?"
"Ha'ah, apa dia? Pasal apa bang?"
"Abang, baik abang jangan memain. Kalau tak Lia siku kepala abang!"
"Abang nak satukan Jimmy dengan Lia.."
"APA?!!"
"Eh, Jimmy. Kenapa?"
"Biar betul ni! Benda ni tak boleh buat main tawu tak! Korang tak rasa benda ni boleh buatkan Lia tersinggung ke?"
"Jimmy, aku dah bincang dengan Lia. Lia sendiri yang nak jadi isteri kau.."
"Betul tu jimmy. Lia pun ada benda jugak nak cakap"
"Hmm? Lia pun ada benda nak cakap?"
"Yep, Lia nak abang bagi cincin yang Lia pilih tadi tu kat Anis"
"Eh, cincin? Dengan abang Hafiz? Lia kau tak main-main kan?
"Tak, aku dah janji dengan abang..kalau dia kahwin dengan kau. Baru aku nak kahwin"
"Betul tu, aku kene tunggu dia kahwin dulu baru abang boleh cari isteri. Tapi tulah, Lia yang comel ni dah carikan calon untuk abang..dan Anis lah orangnya.. Nah, cincin ni abang sarungkan kat tangan Anis sebagai tanda Abang akan cuba yang terbaik untuk Anis, Lia, Jimmy dan semua orang.."
"Lia, thank you so much! Aku sayang kau..."
"Haha, aku tahu kau ada hati kat abang aku."
"Tapi saya belum sedia lagi nak kahwin!"
"Siapa kata? Cuba call mak kau kat kampung"
"Call mak? Kejap ea.."
"Hihi, Jimmy Jimy.."
"Hello, mak. Ya. Waalaikumsalam. Ya? Apa? Esok?"
"Mak suruh balik esok bawak Lia, Anis dengan Abang"
"Kenapa?"
"Mak dah siapkan semua persiapan, tinggal kita je yang tak siap"
"Habis tu? Tunggu apa lagi?"
"Jom kita kahwin!!"
"Anis! Abang nak cakap sesuatu ni..."
"Esok dah kahwin baru abang cakap ok! Hari ni kita kena balik kampung Jimmy"
"Yeay! Haha...Jimmy, kau ni comel betul!"
"Haha, jangan lah panggil saya Jimmy. Panggil je abang.."
"Wahh, belum apa-apa lagi kau dah rancang itu ini. Tadi kata tak ready nak kahwin."
"Itu tadi, sekarang dah ready dah!"
Malam tu kitorang balik kampung Jimmy. Esok pagi kitorang bersanding sama-sama. Aku tengok abang dia bahagia dah sekarang. Anis pulak tersenyum tak berhenti..sweetnya abang dengan Anis. Dulu Anis selalu cakap pasal abang kat aku. Dan sekarang diorang dah bersama.
"Ya, memang betul! Tapi kau pun sama! Tak habis-habis sebut pasal Jimmy..Haha. Sekarang kau pun dah bersama dengan PUTERA IMPIAN kau tuh. Semoga bahagia hingga anak cucu ye adikku."
"Eh, ni cerita Lia lah! Haha..Sibuk je!"
Ok lah kawan-kawan. See? Aku dah tahu hati abang aku ni ada simpan pasal Anis. Aku lebih kenal dia...
No comments:
Post a Comment